μία λέξη κρίνει
τον παράδεισο κι όμως
δεν ρώτησες ποτέ
τη γνώμη του νεκρού

‘έκλαιγε μωρό
άρα δεν ήταν δέντρο
τα φίδια σέρνονται
αυτός θυμάμαι μπουσουλούσε
ύστερα ορκίζομαι σηκώθηκε στα δύο
άρχισε να μιλά τη γλώσσα αυτή των αριθμών’

‘μα, τον άκουσαν να ουρλιάζει στο κενό
το αίμα που έσταζε μοιάζει με αυτό του χοίρου
είστε βέβαιος πως δεν άλλαξε μορφή
η επιστήμη κάνει θαύματα ίσως
με μια εγχείριση καρδιάς
να απέκτησε σχήμα λογικής’

ήταν φιλόσοφος υπέρμαχος του λόγου
ρομαντικός ερωτευμένος ποιητής
διαβάτης ανθρωπόμορφος
θηρίο χαμογελαστό
λυσσασμένο
κτήνος

‘λυπάμαι
εδώ κηδεύονται μόνο άνθρωποι’

*Από τη συλλογή “Ο φόνος του λευκού”, Εκδόσεις Θράκα, 2017.