στο Θοδωρή

Έπεσε σαν κεραυνός
η φυγή του φίλου μου
του Θοδωρή Μπασιάκου
έμεινα με το στόμα ανοιχτό
αρνιόμουν να το πιστέψω
δεν μπορεί, έλεγα
και είχε τόσα να δώσει ακόμα
μ΄αυτή τη δικιά του ποίηση
που είχε άρωμα
που είχε χρώμα
είχε αγάπη για τον άνθρωπο
και την ελευθερία
αφοσίωση στους κοινωνικούς αγώνες
α ρε Θοδωρή
κι ήθελα τόσο πολύ
να ΄ρθω να σε βρω
να τα πιούμε
στα ωραία στέκια που σύχναζες
να μου γνωρίσεις τους φίλους σου
μα δεν πρόλαβα
δεν πρόλαβα.