Περίστροφο με σιγαστήρα

Όλο και κάτι θα χάσεις
γεμίζοντας το κλείστρο
απ’ το μελανοδοχείο
Ο επαναληπτικός ήχος
ο απόμακρος στίχος
απ’ το λεπτό σκίσιμο του χαρτιού
Ανοίγοντας κλείνοντας
Αδειάζοντας γεμίζοντας
Όλο και κάτι θα χάσεις μέσα στις ρωγμές
Προς τα μέσα άλλωστε οι σφαίρες είναι πιο φωτεινές
Χάνονται ήσυχα
Όπως οι ξεσυρμένες μέρες
Όπως τα στραγγισμένα όνειρα
Όπως οι σκέτες πεπτικές συσκευές

*

φάτσες άγνωστες

Έχουμε φάτσες που κάθε πρωί δεν αναγνωρίζουμε στον καθρέπτη
τις αναζητάμε όλη την μέρα και
τις θυμόμαστε μονάχα το σούρουπο
όταν κοιτάζουμε απ’ το παράθυρο στην απολησμονιά
και στην θλιμμένη βροχή
λεμονανθοί
απελπισία ξανά, επιληπτικά
για τα ρημαγμένα χρόνια
και τα σκονισμένα όνειρα
προδομένα από εμάς τους ίδιους
Τότε βγαίνουμε στους άνισους δρόμους της νυχτιάς
να βρούμε παρόμοιες φάτσες
και να κάνουμε τράκα τσιγάρο
και ιστορίες νικητών
απαντάμε όμως μονάχα ιστορίες ηττημένων
και νεκρολούλουδα
όχι άλλα δάκρυα
Κερατσίνι Πέραμα Δραπετσώνα
καζατζήδες σκυφτοί
καρνάγια σιωπηλά
καιρός για αναχώρηση.

*

Απαντήσεις

Κάποιο πρωινό δυο πυρόξανθες πλεξούδες
κολυμπώντας ολόγυμνες
ρώτησαν τις απαντήσεις μου
Εγώ έδειξα τα πατημένα φύλλα και την έρημη προκυμαία
την συνήχηση αύρας και παφλασμού
το ατελείωτο τέλος και την αέναη αρχή
και τότε γίνανε θηλιά
ξέπνοα χάδια και λησμονιά
ένα συμβεβηκός
βουβός αποχαιρετισμός

*Δημοσιεύτηκαν στον “Μανδραγόρα”, Τεύχος 63, Νοέμβρης 2020.