Ήταν ένα παιχνίδι, το ήξερε απ’ την αρχή πως επρόκειτο για παιχνίδι. Ένα τετράγωνο δάπεδο, μικρά τετράγωνα πλακάκια, μέσα σ’ ένα κουτί, τι άλλο θα μπορούσε να είναι. Τριγύρω τσιμέντο, οι φωνές να δίνουν οδηγίες, οδηγίες για το πώς λειτουργούν τα πράγματα, τη θέση των αντικειμένων – τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει. Σήμαινε ό,τι ακριβώς σήμαιναν τα επιτραπέζια που έπαιζε με τους φίλους του πάνω σε τετράγωνες επιφάνειες. Έβλεπε τον τρόπο που κινούσε τα νήματα, που αποφάσιζε τα βήματα και όλα έπαιρναν ξαφνικά μια ψεύτικη ζωή. Ήταν ένα παιχνίδι.

*Από τη συλλογή “Ανάγλυφη”, Εκδόσεις Ρώμη, 2021.