Θα δεις τα πολιτικά παιχνίδια από την ασφάλεια της υφασμάτινης γωνιάς σου. Θα δεις την παράσταση των καλών τρόπων από έναν τόπο μυστικό, πανευτυχής που είσαι ώριμος και διεστραμμένος ταυτόχρονα. Θα δεις το πτώμα σου να περνά μπροστά απ’ το σπίτι σου. Θα το χαιρετήσει και αύριο θα ‘ναι μια καινούρια μέρα.

*

Ξέρω μια ασθένεια που πιέζει τα μάτια, που ερεθίζει τις κόγχες του νου. Αυτή η ασθένεια λέγεται σιωπή και κρύβει μέσα της την κρίση που τιμά κάθε άνθρωπο.

*

Όποιoς προσπαθεί να ξεφύγει από τον εαυτό του, ψάχνει να βρει απελπισμένα κάτι να τον κρατήσει στη ζωή· μια πνοή, μια εφήμερη δόξα. Αλλά όχι. Η φευγαλέα ανάμνηση παραμένει αήττητη. Η ανάμνηση άπιαστη και το μέλλον αβέβαιο. Έτσι ακριβώς. Η ύπαρξη είναι για τους πττημένους.

*

Όταν αρχίζει μια παρτίδα στο σκάκι, ο στρατιώτης είναι πιο κοντά στο κέντρο· επομένως, έχει περισσότερες πιθανότητες να σπάσει τη σκακιέρα στη μέση.

*

Ο καπνός των τσιγάρων μού φανερώνει τον σωστό τρόπο να πω πως δεν υπάρχει τίποτα να πω. Τα φαντάσματα δεν μιλούν, μονάχα σε κοιτάζουν. Αυτό είν’ όλο.

*

Είναι ωραία να κλείνεις τα μάτια, να μην νιώθεις ότι ο χρόvoς περνά. Είναι ωραία να μην ξέρεις ότι το σώμα σου σού ανήκει. Είναι ωραία να ξεχνάς τα πάντα, ναι. Είναι ωραία να κοιμάσαι, να κοιμάσαι. Πώς θα μπορούσα να κοιμηθώ τέτοιες ώρες; Πώς θα μπορούοα να παραιτηθώ και να μην ξυπνήσω ή να υπάρχω περιορισμένος από τα πιο ευτυχισμένα όνειρα που έκανα όλη μου τη ζωή; Πώς θα μπορούσα να νικήσω αυτή την αναθεματισμένη αϋπνία;

*

Τα πάντα είναι αντιπαράθεση.
Τα πάντα είναι ένας ελαφρύς αναστεναγμός ή αγωνία
ή ψεύτικη δόξα.
Τα πάντα είναι βία.
Τα πάντα είναι λάθος ή λάθος,
μια μάχη ανάμεσα σ’ εκείνα τ’ αστέρια που έπαψαν να
λάμπουν.
Αυτό παθαίνω, κάπως έτσι φαίνομαι ανάμεσα στους
νικητές.
Είμαι αυτός που χάνει,
αυτός που όλη την ώρα πληγώνεται.
Απέχω έτη φωτός από τα πάντα
και, ταυτόχρονα, είμαι ένα κύτταρο επίγνωσης
που μάχεται ακατάπαυστα ενάντια στη φωτεινή ύλη.

*Από το βιβλίο “Απόμακρα σώματα”, Εκδόσεις Bibliotheque, 2019. Μετάφραση: Ιφιγένεια Ντούμη.