Μια ζεμπεκιά στην Πανεπιστημίου
να μπω στο μάτι του φούρναρη

— ο κουρελής της σημειολογίας —

να με στολίσει στη βιτρίνα με βρισίδια.

Μία καριέρα υποφερτή,
να υπαινίσσεται καραντίνες και σύνδρομα*
κι η αύρα της παράλυτη για όσο.

Ίσως το νιώσω αν εκπέμψω ραδιοφωνικός.

Ξέρεις, υπήρξανε κάποιοι σπουδαίοι
καθ’ όλα φυσιολογικοί.

Αποικιστής της ενόρασης, να ανορθώνω
τις παρανοήσεις.

Αυτά παθαίνει όποιος υπόσχεται μεγέθυνση
στα πάντα* σκάει επάνω του σκαιή κατάχρηση,
γερή μερίδα πόνου.

Αυτοοργανωμένο ατελέσφορο ροντέο

και πιο πολύ ακόμα κι απ’ τις αντιφάσεις,
συχνάζω, τελευταία, στις εμμονές*

άσε, για να πεθαίνουμε είμαστε τώρα;

*Από τη συλλογή “Προϊστορία για έναν”, εκδόσεις Υποκείμενο, Ιούνιος 2017.