Απόγευμα μες τον Ιούλιο
Μια μηχανή περνά με θόρυβο
και μας τυλίγει με τα αποπνικτικά σύννεφά της
Ο καβαλάρης της
ποντάρει στην απόδραση

Θα παρηγορηθούμε κι εμείς όμως
τώρα το καλοκαίρι ο ουρανός διαστέλλεται συνεχώς
ψηλώνει ο θόλος του
και το γαλανό τείνει χείρα φιλίας
Τα σπάνια λευκά σύννεφα
απέκτησαν την πυκνότητα του βαμβακιού
κι είναι απαλά σα να πρόκειται ν’ακουμπήσουν σε τραύματα

Λάμπει η ράχη του γιασεμιού
δίπλα σε γενναιόδωρα γεράνια
Φίλους αναζητά η θάλασσα
αιχμάλωτη της παγωνιάς τόσους μήνες
Τα ξέγνιαστα σανδάλια θα κυλήσουν στους δρόμους
και στα χέρια τα φρούτα
σα ζωντανά ημερολόγια

Κλείσε στο ντουλάπι αναμνήσεις
και ζοφερά φαντάσματα
Το θέρος σμιλεύει αλλιώτικες διαθέσεις
και σε κάνει να υποθέτεις ότι δεν αποκλείεται να υπάρχει
κάπου ένας Παράδεισος