Τοπία

Κάθε φορά που κοιτάζω έναν βράχο
σε σκέφτομαι.

Τότε,
γυρίζω το βλέμμα μου στη θάλασσα
και σε θυμάμαι.

*

Επαληθεύσεις

Έλεγες πέτρες είμαστε.
Κάποιος μας σήκωσε και
αδιάφορα μας πέταξε
στη θάλασσα.
Τώρα
σηκώνουμε το βάρος
των απρόσιτων λιμανιών.

Χρόνια αργότερα
σε θυμήθηκα
ένα μεσημέρι του Ιούλη
βγαίνοντας απ’ το νερό
με δέρμα σκισμένο
λίγο κάτω από την κνήμη
στο πρώτο μακροβούτι
του καλοκαιριού.

*

Νυχτερινή κιβωτός

Ξημερώνει πρωινό Σαββάτου
μα μέσα μου
είναι ακόμα Πέμπτη.
Δύο μέρες, τις έχασα
μες στα σκεπάσματά σου

αγνοούμενες
της νυχτερινής μας
κιβωτού.

Ίσως τις βρεις
να περισώνουν όνειρα
ξαγρυπνώντας
πλάι στους αστραγάλους σου.

*Από τη συλλογή “υγροί μετεωρίτες”, πρότζεκτ ερσίλια, 2012.