αυτό που τρίζει μέσα στη σιωπή
είναι το μονοπάτι σου
που τώρα μόνο του πάει και πάει

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ, διήγηση

Όλα τα σύμφωνα δεν έφταναν
για να ψελλίσουν τη συννεφιά
Το εμβαδόν της αν και απροσδιόριστο
τα κατάφερε και χώθηκε από νωρίς το πρωί
έτσι όπως ήταν σύσσωμο
ανάμεσα στην καρδιά και το σηκώτι
Και τότε μια υγρασία
τα κάλυψε όλα
Τα βλέμματα
Τις φωνές
Τις κινήσεις
σαν να μην τα είχε δει ποτέ ο ήλιος
Και τα στόματα
μια λίμνη έγιναν
τόσο ατάραχη
που θα πίστευε κανείς
ότι δεν είχαν μιλήσει ποτέ

Αυτά συνέβησαν μόλις
ολοκληρώθηκε η οδηγία – διαταγή
από τα μεγάφωνα της –
νέου τύπου – πόλης μας