Ο χρόνος

Ένα σμήνος 

αδελφών  άστρων

βλέπει τη γέννησή μας

Ένα άλλο

κιόλας

μας πενθεί

*

Τελευταία

Ο θεός χαράζει

με το παιδικό του χεράκι

έναν κύκλο στον ουρανό

αθέλητη έλλειψη

σε τροχιά η σκέψη μου⸱

στη γη ένας φίλος

ματώνει την καρδιά μου

γεμίζω τη θάλασσα με 

κόκκινη αλκή

κι εκείνος μεγαλώνει απότομα

*

Το παράθυρο

Η σιωπή του αδειούχου

που ξεκουράζεται

δίπλα στο παράθυρο

Τα χέρια του καρτερικά πλεγμένα

ελευθερώνονται μόνο

για να ψηλαφίσουν 

το υγρό τζάμι

Ας μην έκανε καλές μέρες

Τα ταξίδια από το παράθυρο

χωρίς επιστροφή