Αναστάσιος Γκόγκος, Τέσσερα ποιήματα

Άτιτλο

Ήσουν μια βουκαμβίλια
έξω από ένα στριπ-κλαμπ της Ατλάντα

ένα κέντρο που επείγει
σ’ έναν ολόκληρο δικό τους κόσμο

Κι ας μην διδάχτηκα ποτέ
αυτή την απρόσωπη γεωγραφία των σωμάτων

μαζί είμαστε μια λαϊκή δημοκρατία
με την υπεροπλία του αληθινού

*

cacao de madre

κρεμασμένοι από τις βρύσες
το πρωί προσευχόμαστε
κάτω από τη σκιά των cacao de madre

το ποίημα
μιλάει για το παρόν
αλλά παραμένει προφυλαγμένο

*

Διαμέρισμα

Εδώ στο διαμέρισμα
δεν χωράνε φοίνικες
κι έτσι τους λυγίζαμε
για να μπαίνουν από τα παράθυρα

υπήρξαν μια σταθερή έξοδος κινδύνου.

*

Άτιτλο

Υπάρχει κάτι απέραντο
μικροί άνθρωποι
κληρονομιές και δάνεια

εσύ να ψάχνεις μόνο τις μεταφράσεις

οχτώ ώρες διαφορά
και ζεις στο μέλλον

*Από τη συλλογή “Η άκρη της ημέρας”, 2016.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s