Τα παντζούρια
Σ’ εμάς δεν πρέπει
ν’ αντικρίζουμε το φως
ανύπαρκτων αστέρων.
Κλείνω τα παντζούρια
κλείνω τον γενικό
κατεβάζω το τηλέφωνο
κι όταν αναμετρώ
τις λάμψεις τους τις απατηλές
πικρά χαμογελώ
μες στο βαθύ σκοτάδι.
***
Πριν σβήσουνε
Προσκυνητής
σ’ άνισο αγώνα
θανάτου και ζωής
με παγωμένο ιδρώτα
κλέβεις στιγμές να παραβγείς
κάποτε ωραίος νικητής…
σαν πρώτα.
Όσο γι’ αυτό
έχεις καιρό να δοξαστείς
για τέτοια μην ανησυχείς
και ρώτα
αν πρόφτασε ποτέ κανείς
τους κόπους του να δει ευτυχής
πριν σβήσουνε τα φώτα.
*Από τη συλλογή “Στίχοι για υγρούς θανάτους”, Νοέμβριος 2019.
