Αδιέξοδο

Ο σωσίας μου

συλλέκτης μεσαιωνικών κλειδιών

ζει κάπου αλλού,

στη Λιθουανία υποθέτω

ή πιθανόν στη Σαμαρκάνδη.

Και δέ θ’ αυτοκτονήσει

πριν ανταμώσουμε και πάλι

στο Εδιμβούργο.

***

Αδράνεια

Ο μολυβένιος ουρανός

μου σφεντονίζει ένα τρελό φεγγάρι

καταπρόσωπο,

κι η Γη

θρηνεί τα τέκνα της

που χάθηκαν

στα πορφυρά πεδία των μαχών.

Απόψε ο νους μου παέι

σ’ αυτούς που κάνουν το ταξίδι

Κορνουάλη – Σφαξ

Κι Αμβούργο – Άγνωστο.

***

Η συμφωνία της ομίχλης

Μ’ αρέσει η φιλία

της ομίχλης

μ’ όλο που νιώθω

ένα υγρό φορτίο

αηδίας

στο λαιμό μου

όταν της κουβεντιάζω

Μα σαν αποτραβιέμαι

με σιωπηλά φευγαλέα βήματα

μες στα ερείπια,

τότε υποφέρω αληθινά

και μ’ αγωνία την περιμένω

να’ ρθει πάλι

με νέα οράματα

καινούρια μουσική.

***

Ο άνθρωπος με το ψηλό καπέλο

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία

ότι μια νύχτα καταθλιπτική

που θα πλανιέμαι ολομόναχος

σ’ έναν καταχνιασμένο δρόμο,

θα ξεπροβάλει κάποιο χέρι

απ’ το παράθυρο ενός μαύρου ταξί

και θα με πιστολίσει από μοιραίο

αναπόφευκτο λάθος.

Μα τέτοιο λάθος

θα’ ταν το πιο τέλειο

στη ζωή μου,

η τελευταία

κι εκλεκτότερη μου

εμπειρία.

*Nicholas Kachtitsis, Vulnerable Point 1949. 14 Poems of Youth, “Anthelion Press” . Μετάφραση:Γιώργος Δανιήλ.

**Από εδώ: http://www.cocosse-journal.org/2017/02/4-1949.html