Το παιχνίδι έχει κάποιους κανόνες.

Μονάχα αν τους παραβείς

μπορείς να παίξεις το κεφάλι σου σαν

μπάλα από άχυρο και την καρδιά σου σαν

την μονόχορδη κιθάρα του βοριά.

Απάτησε με κάθε σου ματιά κι ως

την ελάχιστη χειρονομία

τον εαυτό σου με κάποιον άλλο

και αρκέσου στο να περιμαζέψεις

το είδωλο που θα περισσέψει

από έναν κοινό καθρέπτη

καταμεσής μια φλέβας από

άνεμο και σκόνη.

*Το ποίημα αναδημοσιεύεται από εδώ: https://enaetsi.wordpress.com/2021/01/29/5267/