Αμηχ-ανία
Το κενό των λόγων φοβήθηκα
των προτάσεων τη γρηγοράδα
των συζητήσεων το ανώφελο.
Ώρες άρρυθμα διαδέχονται η μία την άλλη
δίχως μελωδία η ζωή μας κυλά
Των ήχων τα ποικίλα χρώματα επεθύμησα
τη φυσική τους αρμονία αποζητώ.
Μην τα πήρε του αγέρα η ορμή,
τυχαία στροβιλίζοντας αμμόσκονη και πετράδια
βοές και ιαχές
***
Αναμονή
Στου νεκρού χρόνου το
σχοινί ακροβατείς όταν
μέσα στο πλήθος η φωνή
σου χάνεται
Μικρές στιγμές θανάτου
μες τη μέρα, σαν
κενά αέρος στο μακρινό
μας πέταγμα
Με περίσσια υπομονή
τα βλέμματα συναντώνται
τον αμήχανο χρόνο
σταματώντας
Το τυραννικό καθήκον
της διεκπεραίωσης
ίσως αποδράσεις του νου
να γλυκάνουν
Αναφορά στην ορμή του βίου
To Koskino 
Οι αγωνιώδεις επισημάνσεις σας, οι από την αχνάδα της εσωτερικότητός σας με τέχνη δοσμένες, αφορούν όλους, και εμένα με αγγίζουν! Όμως την ποικιλία των χρωματισμών του ήχου, την μελωδία, την δια της εναλλαγής της αλλότητος – κατά την γνώμη μου – , επιτευχθείσα αρμονία, που, όντως, η έλλειψη τους αισθητή και θυμοφθόρος !! δεν τις κατέλυσε ο αγέρας ο οποίος τις εκπροσωπεί, ανανεώνοντάς τες. Ούτε οι αποδράσεις του νου, δίχως των αισθήσεων την υποκίνηση την ερεθιστική, μπορούν, να γλυκάνουν το τυραννικό καθήκον της διεκπεραίωσης.
Οι επισημάνσεις σας θέτουν ερωτήματα, στρώνοντας τραπέζι στις διαφωνίες. Εποικοδομητικόν !
Σας ευχαριστώ πολύ για την προέκταση και εμβάθυνση των προβληματισμών μου.