ένα κίτρινο φως

αναβοσβήνει στη

θέση της καρδιάς σου

και μοιάζεις με φάρο από άλλο

πλανήτη

***

όσο περνούσε ο χρόνος 

ερωτευόμασταν ο ένας τον άλλο 

μα πολύ περισσότερο τους εαυτούς μας 

και τον κόσμο που θα αποκτούσαμε

ύστερα γνωρίσαμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο 

ύστερα μισήσαμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο 

ύστερα βαρεθήκαμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο

πριν πεθάνουμε από πλήξη

θα μπορούσαμε 

τουλάχιστον 

να γνωριστούμε

***

                                               στον Πέτρο

είναι η αγάπη —πάλι— που λείπει

θα πεις ή ίσως

που δεν ξέρεις ακόμα τι είναι 

θα βάλεις κονιάκ —ακόμα δυο 

θα βάλεις και σάουντρακ τζαζ 

θα βάλεις και στο σκηνικό να βρέχει

μέχρι που ξημερώνοντας

—όπως θα πλένεις επιτέλους τα πιαάτα-

δεις τη σημασία 

του αιφνιδιασμού

*Από τη συλλογή “μπορεί να υπάρχει και χωρίς όνομα”, εκδόσεις θράκα, Ιούνιος 2016.