Η Καλλιόπη πέθανε τρελή

όλα τα όνειρα τα έκαμε κραυγές

ουρλιάζοντας καβάλα στο παλιό κανόνι

τι θα κάνεις όταν μεγαλώσεις

θα γίνω γριά καθισμένη κατάχαμα

φάντασμα το καταμεσήμερο

με τα πολύχρωμα φουστάνια σου

με τα φουσκωτά σου μανίκια

και με τι να σκουπίσεις τους λυγμούς

με τι κύματα και τι φωτιές

ύστερα από τον μεγάλο σεισμό

που γκρεμίστηκε η σοφίτα με τα μαγικά

και δεν είχαμε πού να παίξουμε πια

τι να παίξουμε πια

γοργόνα μπαλαρίνα σύγνεφο τρομπέτα

άλλοι αλλιώτικοι τώρα

κι ούτε σ’ αγαπούσαμε πια

πολύ πριν σ’ αφήσουμε σε κείνο τον τάφο

***

ΕΞΟΧΗ

Έρχεται μια ησυχία

από τ’ αμπέλια τα νιοσκαμμένα κουλουμάκια

γύρω από κάθε κούτσουρο

μια έγνοια ανθρώπινη

πότε να σκάσει το πρώτο φύλλο

έτσι το χόρτο έτσι η λιθιά

έτσι ο μικρός βόλος το χώμα

η γης και το ποτάμι

έτσι σιγά σιγά χωρίς περιπέτειες

εξόν τις μικρές εκείνες με το κύμα

με το απομεσήμερο και το μελτέμι

έτσι να παίρνεις πάλι αέρα

όπου είναι όστρια όστρια

όπου είναι γρέγος γρέγο

και λίγο λίγο ν’ ανασαίνεις

και λίγο λίγο να βλέπεις

και λίγο λίγο να ξαπλώνεσαι και να σωπαίνεις

και να λησμονείς

***

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Πλήρης ημερών

πλήρης νυκτών

ερώτων

λύπης

κόπου

.