Ένα κοτσάνι μήλου.

Κάποιος καθόταν εδώ

και δάγκωνε ένα μήλο.

΄Επειτα χάθηκε. Την ίδια μέρα

που η Ιστορία κατέγραψε τρεις

νεκρούς στο κέντρο της Αθήνας.

Κάποιος άλλο σ’ ένα άλλο

σημείο, άφησε τη γόπα του τσιγάρου

πριν χαθεί κι εκείνος.

Η Ιστορία καταγράφει μόνον:

κοτσάνια, πτώματα, στάχτες.

***

Έστρωσα το τραπέζι για έναν.

Για μένα. Άναψα την τιβί.

Κάθισα. Για να σωθεί ο καπιταλισμός

απαιτούνται θυσίες απ’ όλους μας.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Ρωτούσες

αν μπορούσες να περάσεις.

Μπορούσες. Έσβησα την τιβί.

Σηκώθηκα. Ο καπιταλισμός

αιμορραγεί και πεθαίνει. Είπα.

Άλλαξα τραπεζομάντηλο. 

Έστρωσα το τραπεζι για δύο.

*Από τη συλλογή “Χαμένο κορμί”, Εκδόσεις Μελάνι, Οκτώβριος 2010.