Ένα κοτσάνι μήλου.
Κάποιος καθόταν εδώ
και δάγκωνε ένα μήλο.
΄Επειτα χάθηκε. Την ίδια μέρα
που η Ιστορία κατέγραψε τρεις
νεκρούς στο κέντρο της Αθήνας.
Κάποιος άλλο σ’ ένα άλλο
σημείο, άφησε τη γόπα του τσιγάρου
πριν χαθεί κι εκείνος.
Η Ιστορία καταγράφει μόνον:
κοτσάνια, πτώματα, στάχτες.
***
Έστρωσα το τραπέζι για έναν.
Για μένα. Άναψα την τιβί.
Κάθισα. Για να σωθεί ο καπιταλισμός
απαιτούνται θυσίες απ’ όλους μας.
Χτύπησε το τηλέφωνο. Ρωτούσες
αν μπορούσες να περάσεις.
Μπορούσες. Έσβησα την τιβί.
Σηκώθηκα. Ο καπιταλισμός
αιμορραγεί και πεθαίνει. Είπα.
Άλλαξα τραπεζομάντηλο.
Έστρωσα το τραπεζι για δύο.
*Από τη συλλογή “Χαμένο κορμί”, Εκδόσεις Μελάνι, Οκτώβριος 2010.