Πρίμο Λέβι (Primo Levi)
Ἕνα ἥσυχο ἀστέρι
(Una stella tranquilla)
Ε ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ τοῦ σύμπαντος, πολὺ μακριὰ ἀπὸ ἐδῶ, ζοῦσε κάποτε ἕνα ἥσυχο ἀστέρι ποὺ κινοῦνταν ἥσυχα στὸ βάθος τῆς ἀβύσσου, τριγυρισμένο ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἥσυχων πλανητῶν γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν ἔχουμε τίποτα νὰ ποῦμε. Τὸ ἀστέρι αὐτὸ ἦταν πολὺ μεγάλο καὶ ζεστό, τὸ βάρος του τεράστιο – κι ἐδῶ ἀρχίζουν οἱ δυσκολίες μας ὡς ἀφηγητές. Γράψαμε «πολὺ μακριά», «μεγάλο», «ζεστό», «τεράστιο»: ἡ Αὐστραλία εἶναι πολὺ μακριά, ἕνας ἐλέφαντας εἶναι μεγάλος κι ἕνα σπίτι ἀκόμη μεγαλύτερο, σήμερα τὸ πρωὶ ἔκανα ἕνα ζεστὸ μπάνιο, τὸ Ἔβερεστ εἶναι τεράστιο. Φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι κάτι στὸ λεξικό μας δὲν λειτουργεῖ.
Πραγματικά, ἂν εἶναι νὰ γράψουμε αὐτὸ τὸ διήγημα θὰ χρειαστοῦμε τὸ θάρρος νὰ σβήσουμε ὅλα τα ἐπίθετα ποὺ ἔχουν τὴν τάση νὰ δημιουργοῦν σαστιμάρα – θὰ προξενοῦσαν τὸ ἀντίθετο ἀποτέλεσμα, δηλαδὴ θὰ ὑποβάθμιζαν τὴν ἀφήγηση. Γιὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὰ…
View original post 1,889 more words