Πήγα ταχυδρομείο να στείλω γράμμα κάπου

επέστρεψα σπίτι

έστρωσα τραπέζι, είχα φακές

έφαγα μες στη σιωπή

έπιασα το πρόσωπο στο άδειο πιάτο

κάτι μου θυμίζει

κάτι κάποτε όμορφο

παρακάτω όμως η ζωή συνεχίζεται

με ένθετα εφημερίδων και ΠΡΟΠΟ την Κυριακή

συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες

-και μη χειρότερα όπως λένε-

τελειώνοντας δε θα παραπονεθώ

για το επίμονο ψιλόβροχο στο περβάζι

αλλά ομολογώ ότι ζηλεύω αυτό

το “πέρα βρέχει”

(κάπου αλλά πού) 

***

Πόσο έντιμος να ‘σαι

με τον εαυτό σου

με τον κόσμο

και πόσο ν’ αγρυπνάς

κι αν λίγο αποκοιμηθείς

έχει νόημα το όνειρα γλυκά

ή ξύπνησα από εφιάλτη

και ο κρύος ιδρώτας

Είναι ακριβή η τιμή

είτε πληρώνεις

είτε εισπράττεις

σαν ένα δίκοπο μαχαίρι

που διαπερνά το κόκαλο

Δίκοπα ερωτήματα

μα όχι ρητορικά

τέρμα οι ρητορείες

***

Και για να λέμε

την αλήθεια

έχω βαρεθεί να ονειροπολώ

αυτές οι ομιχλώδεις αυγές

όλο μυστήριο

τα ρεμβαστικά μεσημέρια

τα σκέτα ηλιοβασιλέματα

η μεταφυσική της νύχτας

μ’ έχουν καταστρέψει

και ο καφές αυτός ακόμη

μ’ έχει προδώσει

Μόνο οι φωτεινές επιγραφές

λένε την αλήθεια

τα μόνα γράμματα

που φωτίζουν

Ωστόσο

δάσκαλε που δίδασκες

τώρα κλείσε το φως

και όνειρα γλυκά