Πήγα ταχυδρομείο να στείλω γράμμα κάπου
επέστρεψα σπίτι
έστρωσα τραπέζι, είχα φακές
έφαγα μες στη σιωπή
έπιασα το πρόσωπο στο άδειο πιάτο
κάτι μου θυμίζει
κάτι κάποτε όμορφο
παρακάτω όμως η ζωή συνεχίζεται
με ένθετα εφημερίδων και ΠΡΟΠΟ την Κυριακή
συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες
-και μη χειρότερα όπως λένε-
τελειώνοντας δε θα παραπονεθώ
για το επίμονο ψιλόβροχο στο περβάζι
αλλά ομολογώ ότι ζηλεύω αυτό
το “πέρα βρέχει”
(κάπου αλλά πού)
***
Πόσο έντιμος να ‘σαι
με τον εαυτό σου
με τον κόσμο
και πόσο ν’ αγρυπνάς
κι αν λίγο αποκοιμηθείς
έχει νόημα το όνειρα γλυκά
ή ξύπνησα από εφιάλτη
και ο κρύος ιδρώτας
Είναι ακριβή η τιμή
είτε πληρώνεις
είτε εισπράττεις
σαν ένα δίκοπο μαχαίρι
που διαπερνά το κόκαλο
Δίκοπα ερωτήματα
μα όχι ρητορικά
τέρμα οι ρητορείες
***
Και για να λέμε
την αλήθεια
έχω βαρεθεί να ονειροπολώ
αυτές οι ομιχλώδεις αυγές
όλο μυστήριο
τα ρεμβαστικά μεσημέρια
τα σκέτα ηλιοβασιλέματα
η μεταφυσική της νύχτας
μ’ έχουν καταστρέψει
και ο καφές αυτός ακόμη
μ’ έχει προδώσει
Μόνο οι φωτεινές επιγραφές
λένε την αλήθεια
τα μόνα γράμματα
που φωτίζουν
Ωστόσο
δάσκαλε που δίδασκες
τώρα κλείσε το φως
και όνειρα γλυκά