Μολύβι αντί βελόνας

Λέξη λέξη πλέκω το ποίημα.

Γράμμα γράμμα ανασύρω τις λέξεις, 

τη μία μετά την άλλη.

Μολύβι αντί βελόνας.

Παίζω με τα χρώματα, 

την υφή και το σχέδιο.

Αποφασίζω, ποίημα ή ιστορία.

Λέω, ωδή ή χρονογράφημα.

Σας ντύνω, σας στολίζω, 

σας ζεσταίνω με λέξεις

σφιχταγκαλιασμένες.

Τι χρώμα να έχει το ποίημα;

Ποια η περίσταση;

Μαύρο για το πένθος.

Κόκκινο για τον έρωτα.

Πράσινο για την ελπίδα 

Πορτοκαλί για τη χαρά.

Κι αυτή η άνοιξη δεν λέει να μας λυπηθεί.

Κι αυτή η αγάπη

μάς έχει πάρει από φόβο.

***

Το αληθινό νόημα

Ως την άκρη της κάθε μέρας περπάτησα 

για να σας φέρω το αληθινό νόημα.

Αυτό που είχα οριστεί να σας διαδώσω.

Αυτό που θα σας έσωζε από την απελπισία.

Αυτό που θα σας έκανε να χαμογελάσετε 

και να ομολογήσετε ανακουφισμένοι:

Ναι, μάλιστα, γι’ αυτό αξίζει να ζούμε.

Αλλά δεν το βρήκα. Με συγχωρείτε.

Δεν το ήθελα. Πρέπει να με πιστέψετε.

Ξέρω τώρα θα με κατακρίνετε

και θα λέτε πως δεν κρατάω τις υποσχέσεις μου.

Πως άδικα με εμπιστευτήκατε

και περιμένατε ανυπόμονοι,

γιατί η ζωή σας είχε σταματήσει

και θέλατε να τη συνεχίσετε.

Μόνο εσείς ξέρετε πόσο θέλατε.

Δηλαδή τι σας λέω τώρα;

Ότι πρέπει να ζήσετε πλέον χωρίς νόημα;

Ή ότι το νόημα δεν είναι ένα;

Ή ότι κακώς με διορίσατε;

Τι κάνω λοιπόν; Παίζω μαζί σας;

Σας στερώ από τις ελπίδες σας;

Ναι, ναι. Καλά με καταλάβατε. Αυτό κάνω.

Σας στερώ από τις ψεύτικες ελπίδες σας.

Πώς μπορώ και σας το κάνω αυτό;

Μπορώ γιατί εσείς δεν μπορέσατε.

Και μην ξεγελιέστε,

δεν δίνω δεκάρα για την υπόσχεση που σας έδωσα.

*Από το βιβλίο “Ένα γυμνό κρεμμύδι”, εκδόσεις_των_άλλων, 2016.