Ταξίδι
Λιγνές φωνές, αγένειες κι αδοκίμαστες
περιγελώντας το ρουθούνισμα του αγέρα στα βράχια
τέσσερα πεύκα που βουτούσαν
θαμπά κι αμφίβολα στην αλισάχνη
κι ο ρυθμός στα κουπιά σαν καρδιοχτύπι.
Άπλωνε η θάλασσα νυφιάτικο σεντόνι.
Ποιες πολιτείες και ποια νησιά
κάρβουνο η μνήμη
και το φεγγάρι επίμονο κοράκι.
Μάτια προσηλωμένα στους σκαρμούς
οι ψυχές ακόμη πιο χαμηλά
και κάτωθέ μας τρεις οργιές
το βούισμα του Αχέροντα.
***
Με τη μουσική
Με τη μουσική
φτερούγες πράσινες αδιάκοπα
στο άλαλο ξάφνου δάσος τα πουλιά
κι ο ήλιος ξαπλωμένος στο ρυάκι
Υδράργυρος καινούργιος σταφταλίζοντας.
Νιώσε λοιπόν το ζωντανό άνεμο
δροσερή χαίτη στ’ ανοιχτά πλευρά σου
φλέβες της ψυχής
ζωγραφισμένες μελαγχολία κι αποχαιρετισμούς.
*Από τη συλλογή “Ο ξεναγός και η νύχτα”, εκδ. Κείμενα, Αθήνα 1981.
