Ταξίδι

Λιγνές φωνές, αγένειες κι αδοκίμαστες

περιγελώντας το ρουθούνισμα του αγέρα στα βράχια

τέσσερα πεύκα που βουτούσαν

θαμπά κι αμφίβολα στην αλισάχνη

κι ο ρυθμός στα κουπιά σαν καρδιοχτύπι.

Άπλωνε η θάλασσα νυφιάτικο σεντόνι.

Ποιες πολιτείες και ποια νησιά

κάρβουνο η μνήμη

και το φεγγάρι επίμονο κοράκι.

Μάτια προσηλωμένα στους σκαρμούς

οι ψυχές ακόμη πιο χαμηλά

και κάτωθέ μας τρεις οργιές

το βούισμα του Αχέροντα.

***

Με τη μουσική

Με τη μουσική

φτερούγες πράσινες αδιάκοπα

στο άλαλο ξάφνου δάσος τα πουλιά

κι ο ήλιος ξαπλωμένος στο ρυάκι

Υδράργυρος καινούργιος σταφταλίζοντας.

Νιώσε λοιπόν το ζωντανό άνεμο

δροσερή χαίτη στ’ ανοιχτά πλευρά σου

φλέβες της ψυχής

ζωγραφισμένες μελαγχολία κι αποχαιρετισμούς.

*Από τη συλλογή “Ο ξεναγός και η νύχτα”, εκδ. Κείμενα, Αθήνα 1981.