Λύθηκε από μένα

ότι αγάπησα

ήμουν και σχοινί 

και πάσσαλος

και έγνοια

και άχρηστες προετοιμασίες

ήμουν αυτοδίδακτος τύραννος

μικρός επαίτης τής μουσικής

έδιωχνα τις σκοτούρες της

και κυνηγούσα έντομα 

απ τα μαλλιά της..

Στα μεσημέρια τής ζωής

δεν είχα καμμία διήγηση

για να σωπάσω 

τις ανησυχίες 

όσων δεν ήξεραν από μόνοι τους

να ησυχάσουν..

η σχέση μου με το σύνολο

ήταν και παραμένει

ασαφής

ήμουν μάλλον το ψεγάδι του

ο λεκές από απροσεξία

η διαρροή γκαζιού

και

από τα χαμένα σου πρόσωπα

προτιμώ το πιο βαθύ.

Στα απογεύματα τις ζωής 

έπαιζα τάβλι

και έβαζα στοιχήματα

με τον εαυτό μου

και έκανα λογαριασμούς

και έφτυνα κάτω τα λάθη μου

και τόκιζα τα σωστά μου

έγινα μια ειρηνική διαπίστωση

ένα χαμόγελο προς τη μέρα

μια άφεση αμαρτιών

το φωτογραφικό άλμπουμ

ενός ακατοίκητου σπιτιού

ένα δόξα τω Θεώ.

Τα πρωινά τής ζωής 

ήμουν επαναστάτης

και τα βράδια κουρασμένος

επέστρεφα στην σπηλιά μου

ασκητής..

Αποφεύγοντας πάντα

απογεύματα και μεσημέρια

άδειαζα τον εαυτό μου 

με δυό προσευχές στο τραπέζι

ξερό ψωμί κι ελιές

κι ένα κερί να περιγράφει το κενό.

Και ήσυχος κοιμόμουν.