Τα κορμιά μας γίναν χαλάσματα

από κατεδαφισμένα κτίρια

σε πολέμους χαλεπούς.

Τα κορμιά μας κατακρεουργήθηκαν

σε φράκτες ασφάλειας και

εθνικής υπερηφάνειας.

Τα κορμιά μας γίναν ψάρια

κολυμπούν σε θάλασσα κόκκινη

κόκκινη από το αίμα μας.

Τα κορμιά μας σάπισαν

στα νερά του Έβρου

και στη λάσπη της Μόριας.

Τα κορμιά μας γίναν βόμβες

στα χέρια του κτήνους

με ρυθμούς ρατσιστικής προπαγάνδας.

Τα κορμιά μας δολοφονήθηκαν

από σφαίρες φασισμού

υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Τα κορμιά μας ξοδεύτηκαν

σε απάνθρωπες σχέσεις

και ανέντιμες συνωμοσίες.

Τα κορμιά μας κάποια μέρα

κρίνα θα γίνουν

και θ’ ανθίσουν σε όλη τη γη

με τη σπορά της ελευθερίας.

*Από τη συλλογή “Μπάσα στεριά”, Ιούνιος 2020.

**Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι έργο της ποιήτριας και έχει τίτλο “Απώλεια μάνας”.