Λέγαμε ότι ακουμπάμε

την ουτοπία

με στίγματα κόκκινης

και μαύρης

μαρμαρυγής

με κατάργηση

των προϋπολογισμών

και των ενδείξεων

του παράλογου

τρέχουν γυμνά

τα φεγγάρια

της ονειροκριτικής

να προλάβουν

τους ανέμους

τους ούριους

σε μια ύστατη προσπάθεια

ν’ αποφύγουμε

τ’ απάτητα μονοπάτια

τα ιερογλυφικά

της επανάστασης

μένουν στη σιωπή

οι τελευταίοι προφήτες

της κοσμοχαλασιάς

μας κλείνουν την πόρτα

είδωλα οι λέξεις

διασπώνται

σε ακατάληπτα φωνήματα

επιφωνήματα

που χάνουν

στο μέτρημα