ΕΚ-ΜΑΓΕΙΑ

Ένας άντρας

πάνω απ’ τα χαρτιά του κύβει

και την απώλεια να χωρέσει προσπαθεί

σε δυο χιλιάδες λέξεις.

Βλασταίνει ο θρήνος στα ματόκλαδά του,

διακλαδίζεται ρυάκι διάφανο στα γένια,

τις πρώτες του ρυτίδες σβήνει

αλλάζοντας το πρόσωπο σε άγραφη σελίδα.

Ένας άντρας

κοιτάζεται στον καθρέφτη,

Το αίμα εκρύγνηται στα μάτια του,

κάτω από το λευκό πουκάμισο

τρέχει η ζωή αγώνα δρόμου

στις χοντρές, παλλόμενες φλέβες. Ένας

άντρας στις σκάρτες λέξεις μου κοιμάται

και αποκτά στις παύσεις μου ανάσα

φτιάχοντας με τα μπράτσα του ψωμί

των νηστικών αιώνων.

***

ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΡΚΑ

Θέλω να εφεύρω μια γλώσσα νέα.

Τις σιωπές να ντύσει

και τις ανέστιες επιθυμίες να σαρκώσει.

Σαν παλτό να κουκουλώσει

τη μοναξιά μας αυτήν

την άγρια νύχτα. Χάδι σοφό

στ’ αχάιδευτα μέλη ζωή να δώσει.

Να ξαναθυμίσει την ανακάλυψη

του πρωτόφαντου κόσμου. Θέλω

μέσ’ απ’ το χάος του εαυτού

τούτη η γλώσσα

ν’ αγκιστρώσει

την αγάπη.

*Από τη συλλογή “Κάπου ν΄ ακουμπήσεις”, εκδόσεις Μελάνι, Ιούνιος 2018.