Θα ’θελα ο καφές να ’χει την δυνατότητα
μιας προσωρινής φιλοξενίας

Με το βλέμμα της έντονης επιθυμίας
να παρατηρείς τους ανθρώπους
ζητώντας τον καλό λόγο
ένα φιλί τρυφερό στο μάγουλο
για να σου δώσει την δύναμη που χρειάζεσαι

Όλοι περιμένουν να δουν κάτι από κάποιον
που οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν

Βυθίζομαι στο ποτήρι
ο λικνιζόμενος καπνός που βγαίνει από το φλιτζάνι ερωτοτροπεί –

Κλείνω τα μάτια για να θυμηθώ το άγγιγμα σου

Παραγγέλνω δεύτερο καφέ ανάβω τσιγάρο

περιμένω πάλι να με φιλήσεις με τον δικό σου τρόπο

Κάνω κάτι που ίσως να μη προσφέρει κορύφωση στους άλλους
μα ίσως προσφέρω έτσι το ξεκαθάρισμα της ιστορίας μας

Στα καφέ ονειρεύομαι πως το πρόσωπο σου γυρίζει να με βρει

Η φιλοξενία του για μένα έχει τελειώσει.

*από την πρόσφατη ποιητική συλλογή του Γιάννη Σγουρούδη,
Η Ολοκλήρωση της Έλλειψης, εκδ. Κουκούτσι