Τζίμ, μπάμ, μπουμ, έμείς οι γερο-τζαζίστες

Στον Αλέξανδρο Αραμπατζή

Στην αγορά, 

στο φόρο

                 όντας κατεβαίνω

τό καλό μου φορώ

                 όνομα – τό “Θεόδωρος”

(ε! μή μάς λένε και λέτσους…)

Στο πέτο

—άλα! – λελουδικό:

το πιό ώραίο τραγούδι άγάπης στον κόσμο.

 (κι) όλοι ν’ αναρωτιώνται, άπό ποιόνε γειά 

                                        μπαξέ τό ’κλεψα;

***

 Βροχή μετεωριτών (12/8/2007)

Κορίτσια πέφτουν

στην ουράνια απόψε γέφυρα ομορφιάς

ώ! οι μικρές μου στάρλετ 

οι περσίδες που τις λέγανε οί παλιοί 

ώσάν άγγελοι μ’ αποκαλυπτικά μπικίνι 

                 από λάθος φωτιά φλεγομενες

ονειρεύονται καριέρες

               καί πρίγκηπες 

οί καημένες! έρχονται απ’ τά μαύρα σκότη 

απόψε ζοΰν τό παραμύθι τους

Στό φινάλε, τί άπομένει:

λευκή σάρκα ημερολογίου σ’ ένα ποίημα φαναρτζιδικο. 

Σταθμός

Σαββατόβραδο στα Λεχαινά

Ψένει ό Μητσάρας πέτρες να φάμε 

Καβαλίνα γιομίσαμε τις πίπες μας καί φουμάρουμε 

Τά τρένα φέρνουνε άκόμα στά Λεχαινά ποιητές 

Σάμπως ανάποδα, προς τά πίσω γυρνάει τ’ ώρολοϊ 

τού Σταθμού

Μερακλήδικα ωχ, πώς γλυκοκελαϊδεΐ τ’ όργανάκι τής νύχτας 

Στήν άκρη κάνουμε, ή Μαίριλυν νά

                χορέψει / με τον Μπελογιάννη.

* Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό “Οροπέδιο”, Τόμος 1 – Τεύχος 4 – Χειμώνας 2007-2008, σελ. 499.