Σφίγγω τα δόντια για τον ίδιο λόγο

που τα παιδιά τρυπάνε τις καρδιές τους.

Η πατρική μου φωνή στο ημίφως

κρατά τα βιβλία κλειστά μέχρι να φέξει.

Κλειδώνει την μητέρα σε μια ιαχή.

Σπάω τα δόντια για τον ίδιο λόγο

που μια επανάληψη συμπληρώνει τις ανακρίβειες.

Μπροστά από κάθε μύθο σταλάζει ο οίκτος των μαρτύρων του.

Ένα αδέσποτο σκυλί εξημερώνει την νύχτα.

Γαβγίζει για να μάθει την αλήθεια.

Η νύχτα είναι μια καραντίνα σε πλοίο.

*Το ποίημα αναδημοσιεύεται από εδώ: https://enaetsi.wordpress.com/2020/10/06/4906/