Ήσουν η κοκκινόμαυρη σημαία μου
Υψωμένο του πόθου λάβαρο στο κέντρο του κόσμου.
Ήμουν το ματωμένο σου σπαθί
Όταν έσκισες τον ουρανό στα δύο
και του άδειασες το μπλε.

Μια κυανή λίμνη σχηματίστηκε στο έδαφος
Απ’ όπου ενωμένοι γευτήκαμε τον πόνο του.

Χαμένη στο όνειρο της ηδονικής πληγής
Μου δόθηκες με δάκρυα στα μάτια
Κι εγώ φίλησα το πορφυρό αγκάλιασμα της αγάπης σου
Μην προσδοκώντας τίποτα περισσότερο
από την αιμορροούσα ψυχή σου.

*Το ποίημα και η φωτογραφία της ανάρτησης δημοσιεύτηκαν στις 29 Γενάρη 2013 στο http://www.bibliotheque.gr/