Η απουσία είναι πιο περίπλοκη από την παρουσία.
Η σιωπή είναι πιο μπερδεμένη από τον ήχο.
Η μοναξιά είναι πιο γρήγορη από τον χρόνο
πιο έξυπνη κι απ’ τους δυο μας, πιο εθιστική απ’ την νύχτα
πιο χαοτική απ’ τον κόσμο και πιο μπροστά από μένα.
Πιώ, δεν πιώ, πρέπει να μου θυμίζεις συνέχεια
το ονομά μου και γιατί αυτό το όνομα σου ανήκει.

*Το ποίημα αναδημοσιεύεται από εδώ: https://enaetsi.wordpress.com/2020/09/11/4882/ Η φωτογραφία της ανάρτησης προέρχεται από το ίδιο ιστολόγιο.