Οι αντάρτες
Κοιμούνται στις σπηλιές των βουνών
Οι Ατίθασοι Άντρες
Χωρίς το σβήσιμο της δίψας
Χωρίς τη ζεστασιά γυναίκας ή παιδιού
Κρεβάτι η ξιφολόγχη
Μαξιλάρι από ατσάλι
(1952)
***
Ύμνος
Είμαι στο σπίτι,
είσαι στο σπίτι,
μέσα
τα παιδιά
κοιμούνται στο
δωμάτιό τους
μέσα, είμαι
εργάζομαι
κάτω
από Το Λυχνάρι
του
ποιήματος
(1964)
***
Η ηλικιωμένη γυναίκα
Ο οδηγός του λεωφορείου κι εγώ καταλαβαίνουμε
ότι αυτή η μικροκαμωμένη ηλικιωμένη γυναίκα
δύσκολα μπορεί να σταθεί
έτσι την επόμενη φορά που θα είσαι
στο στόμα ενός λεωφορείου
δώσε ένα χέρι.
Ακόμα και η μανούλα σου
είναι ένα παιδί κοντά στο τέλος.
(1991)
*Από το βιβλίο “Front Lines – Selected Poems”, City Lights Pocket Poets Series No 55, 2002. Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης.