Δική μου στιγμή

Το βράδυ, τούτο το βράδυ έχει φως.
Τούτη η μέρα είναι η μέρα της κρίσης μου
τούτη η ώρα είναι η στερνή μου μα και η πιο μεγάλη
τούτη η στιγμή φεύγει και χάνεται μέσα στο χρόνο
μα είναι δική μου κατάδική μου
δεν ανήκει σε κανένα
είναι στιγμή της ψυχής και θα μείνει τέτοια
μέσα στους αιώνες για πάντα δική μου.

Περίμενα την τελευταία μου μέρα, η νύχτα σκοτεινή
μ’ αυτή είναι γεμάτη φως, φως που τυφλώνει
ποιος χάθηκε μέσα σε τόσο φως ποτέ;
Είναι πολύ μεγάλο να φεύγεις
και να σε συνοδεύει το φως μέρα ή νύχτα
συνήθως σε συνοδεύει το σκοτάδι μέρα ή νύχτα.
Τούτη η στερνή μου μέρα, νύχτα, στιγμή
είναι μια ευτυχία ολοκληρωμένη.

Έτσι ας χαθώ κόκκος σκόνης
στην απεραντοσύνη του σύμπαντος.

***

Υποχρεωτική συνύπαρξη

Ενωμένες χαλαρές άκρες
αταίριαστα νήματα
κοιτούν αναγκαστικά
προς την ίδια κατεύθυνση

Πέρα από συνηθισμένες πηγές
πήραν κάποια έννοια
αναζητώντας παράξενα μέρη
παράξενη ακρίβεια.

Εξοστρακισμένα αστέρια
στον ουρανό της ζωής
κόκκοι γύρης, έπεσαν στο χώμα

Χωριστή ζωή
ζωτική επαφή
συντροφικότητα αναγκαστική
ευαισθησία, έντονη ανάμεσά τους
αταίριαστα όνειρα
υποχρεωτική συνύπαρξη.

*Από τη συλλογή «Βάλτωμα στην ερημιά του κόσμου», Αθήνα 1985.