Artwork: Maggie Taylor
από μικρή την έμαθαν να σωπαίνει…
Σήμερα αύριο
πρέπει ν΄αποφασίσει
αν θα λύσει απότομα τον κόμπο
με τους λυγμούς
να βραχούν οι συνήθειες και
να πνιγούν οι μνήμες
ή
να κάνει υπομονή ξανά και ξανά
με νοτισμένη τη ψυχή της
που πάει να σαπίσει.
Ψαύει απαλά στα ρούχα νά΄βρει
την παλιά της αγάπη σε μυρωδιά και χνούδι.
Μάταια.
Στο θόρυβο της ρυτιδωμένης του φωνής
διάθλαση και φόβος.
Ο χειμώνας της σχέσης.
Πάνε πολλά χρόνια που
παραφύλαγε μη της πάρουν τον έρωτα
πού΄γινε βράχος ασήκωτος
αλάξευτος
άχρηστος ακόμη και για ταφόπλακα.
Σήμερα αύριο
πρέπει ν΄ αποφασίσει.
