ΚYΔΟΣ

Αυτό το σπίτι κρέμεται στον αέρα
βυζαίνει φώτα και φασαρία.
Στην άλλη του ζωή θα ήταν παιδί
που έτρεχε στον δρόμο
μπαλαρίνα ξυπόλητη μες στη νύχτα.

Όταν κλείνεις την πόρτα και φεύγεις
ο ήχος που ακούς
δεν είναι το φως που έσβησε
ο χαλασμένος διακόπτης
είναι ο αναστεναγμός που βγήκε απ’ τον τοίχο.

Τα σπίτια είναι ζωντανά
με μάτια παράθυρα
και πόρτες καρδιές
τοίχους γεμάτους φλέβες.
Το αίμα τους είναι οι άνθρωποι
που κοιμήθηκαν στα στρώματά του
και δέρμα οι μυρωδιές τους.

Τόσοι ποιητές μίλησαν για τα σπίτια
κι απόψε βλέπω το δικό μου
να χορεύει με το φεγγάρι.

***

ΕΡΩΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ

‘Οταν μου είπες «έχω ερωτευτεί τα κείμενά σου»
δεν φανταζόμουν ότι το εννοούσες
ότι πέρναγες μέρες κλεισμένος στο σπίτι
με ποιήματα αγκαλιά
σελίδες χυμένες στο πάτωμα
ξενυχτισμένα laptop και ατέρμονα mail
ώρες πάνω από το τηλέφωνο
να πάρεις ή να μην πάρεις

δε φανταζόμουν ότι το εννοούσες
ότι έκανες τις σκέψεις μου σεντόνια να κοιμηθείς
ότι ονειρευόσουν γράμματα, κόμματα και τελείες
και βέβαια αποσιωπητικά

Ερωτεύτηκες τις λέξεις μου
πάει να πει
ερωτεύτηκες το δέρμα και το αίμα μου

Όμως ένα τηλέφωνο ποτέ δεν πήρες.

*Από τη συλλογή “Μπαλαρίνα μεσ’ στη νύχτα”, Εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2019.