Στη Νίκη καί στον Ήλία Ρώσση

Σ’ αγαπώ
καί άλλάζουν οί μέρες,
ντύνονται υφάσματα θριάμβου
καί προσκυνούν άνεμους.
Δίπλα τους, κρατώντας σε στήν αγκαλιά μου,
άδουμε τά άσματα των κήπων
(άποκτήσαμε έλευθέρας στα θαύματα),
αυτά πού φωτίζουν καί τις ρίζες
– έχουν μέσα τους φωτιές θυσίες
– κι ένα αιώνιο μικρό κομμάτι ούρανοΰ.
Αλλάζουν οί μέρες
γιατί σ’ αγαπώ.

*Από τη συλλογή “Άπ’ τό μισό παράθυρο”, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2006.