α’

Μυγδαλιά Και άνοιξη. Αγάπη. Ζωές.

(Όσοι από σας να τα γευτείτε κατέχετε
αν ξέρετε καλό κολύμπι
προμηθευτείτε έγκαιρα ένα περίστροφο)

Απρίλιος 1990

β’

Είπε να φέρει τη ζωή ανάποδα
και είδε τη νύχια σταυρωμένη
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

(Τελευταίος, ήρεμα γέλασε)

Δεκέμβριος 1987

Y’

Το μυαλό ρίχνει τον ίσκιο του
στην καρδιά: Έκλειψη οράματος.

Η καρδιά σκιάζει το μυαλό:
Σε ποιους καιρούς να γείρεις;

Μάιος 1984

δ’

Ισχυρίστηκε
πως σ’ έναν κήπο, βράδυ
μία πικρή βροχή τού ψιθύρισε
να ντυθεί τον αδιάβροχο θάνατο.

Έτσι μεταμφιεσμένος
εμφανίζεται από τότε συχνά
στις βραδυνές ειδήσεις
να εκφωνεί το δελτίο καιρού.

(Και ας υπήρξαν βροχές που δεν τις έζησε)

Μάρτιος 1989

ε’

Χαίρουμε εμείς
όπου με το μολύβι μας
την κόλλα τη λευκή τσιμπάμε – ίδια
σαν ένα περίστροφο στον κρόταφό μας
ν’ ακουμπάμε.

Ιούνιος 1982

στ’

Ο κόσμος είχε πέσει από καιρό
μες στο μυαλό του.
Όλα; Τίποτα;
Όλα ή τίποτα. Ζήτημα
χρόνου, ίσως – σκέφτηκε. Κατόπιν
έσκαψε μια βαθιά
φωτεινή τρύπα στη γη
και μέσα της γλιστρώντας
πρόλαβε ν’ αρπαχτεί
από τις ρίζες του δέντρου μας.
Νοέμβριος 1983

ζ’

Πλάι στην κρήνη ιων νεκρών
το κυπαρίσσι
το κυπαρίσσι, ατέλειωτο σα βάσανο
το κυπαρίσσι, ατέλειωτο σα βάσανο, προς τ’ άστρα

μα, και ιι έκπληξη, στρίβοντας τη γωνία
στο βάθος του άψυχου δρόμου το φεγγάρι
να στέκει μετέωρη πέιρα φωτεινή.

Αύγουστος 1989

*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “δυτικές ινδίες”, Νο 1, 21 Ιουνίου 2000. Αφιέρωμα στον Κώστα Καρυωτάκη. Σελ. 34-36.