Κρυσταλλοπαγή τ’ αετώματα
από κεί κατέβηκε ο δήμιος
έπιασε την οροφή τ’ ουρανού
κι έτριξε ο βαρύς πολυέλεος
μιαν ανωφερή ιδέα και ρίγησε
η σπονδυλική στήλη της νιότης μου
έπιασε απ’ την οσφύ τα βουνά
και τα χόρεψε σεισμικά
τα ουράνια κάτεργα κι έβγαλε
από μέσα τον σιδερίτη τους
όλους τους σιδηροδέσμιους του φεγγαριού

Οσφυοκάμπτης των ψυχών
και των σωμάτων

*Από τα “Ποιήματα (1988-2013)”, Εκδόσεις “Νεφέλη”.