Ίσως με ξαναδείς άθελά σου
να αναβοσβήνω δίπλα σου
να ακολουθώ τις μνήμες του νερού
τυφλή μέσα στο φως μου
(που πάντα σε κούραζε)
να αναπαύομαι
εξορισμένη από τα σκιερά σου μάτια
μαγνητισμένη
από δρόμους σειρήνιους
να οδηγούμαι μπροστά σου
να σε βρίσκω εξαγνισμένο πια
άδειο από εμένα
αψηφώντας την ροή
να ξηλώνεις τις τελευταίες κοινές ραφές μας
ενώ εγώ δένομαι με τυχαίες κλωστές
ίσως καταφέρω να με διακρίνω ξανά
κάπου χωρίς εσένα
photo : Helena Almeida