ΟΜΟΝΟΙΑ
Άνθρωποι με αφηνιασμένα βλέμματα
φωνές αλλόκοτες
βαθιά πληγωμένες.
***
Πλήθος ανθρώπων κοντά μου και τριγύρω,
μα εγώ θέλω στην άκρη μου να γείρω.
Μια γωνίτσα μια ακρούλα να κουρνιάσω
μακριά από όλους
μόνη
να ξενοιάσω.
***
Δύο διαθέσεις
δύο βάσανα.
Το ένα παλεύει να ξεσκίσει το άλλο.
Κάπου εκεί υπάρχω και γω.
Στο ενδιάμεσο,
στο κενό.
*Από τη συλλογή “Πληγές”, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Μάιος 2011.