Της διάβαζε τα ποιήματα που έγραφε
Ύστερα τα έπνιγε στον ασβέστη σαν γατιά
Και την παρατούσε με λύσσα
Για να την κάνει να κλαίει
Αργότερα, όταν κανείς δεν κοιτούσε
Τα έθαβε μ’ ένα φτερό για σημάδι
Για να πετάξουν ξανά
Κατά το μέγα έλεός της
Ούτε κι ο ίδιος δεν ήξερε πόσο την αγαπούσε.
*Από τη συλλογή “Το άλογο που έγραφε”, Σμίλη 2020.
