Πρέβεζα
Για πες
σου μιλάει για ποίηση;
πολλοί μιλάνε
λίγοι έχουν να πουν
Γι’ αυτούς που μάτωσαν
να μιλήσουν
η Πρέβεζα στάθηκε
το ένδοξο ανάχωμα
***
Πομπηία
Ανδρόγυνο
ο ένας δίπλα στον άλλον
μέσα στον τάφο
προσδοκία μεταφυσικής;
επιτομή ρομαντισμού;
η απλά η τέλεια αυτοκτονία
***
Εκ των ων συνετέθη
Καθόταν παραδομένος
με τα χέρια ριγμένα στα γόνατα
αν του ’ριχνες ένα κουβά νερό
λάσπη θα γινόταν
***
Οικόσιτο γρασίδι
Το περιφραγμένο γρασίδι
ποτίζεται λιπαίνεται κουρεύεται
με κηπουρό ή μη
Δεν περπάτησαν πάνω του
ζώα απεγνωσμένα για τροφή
λύκοι πονηρά αλεπουδάκια
δεν κατούρησαν κάθε κρυφή
του γωνιά
πουλιά πέρασαν και δεν φώλιασαν
παιδιά σπρώξαν πάνω του ποδήλατα
και τα πλαστικά τους φορτηγάκια
δεν έκανε ποτέ του κεφαλιού του
επαναστάσεις και τέτοια πράγματα
Φράχτες δεν ξεπέρασε στο ύψος
αργά η γρήγορα πάντα κοβόταν
όταν ερχόταν η ώρα
Σε λόφους ξεραίνεται στην άκρη
των κτημάτων
που πάνω τους κάθε σημαία
γέρνει και…
View original post 3 more words