ΒΡΥΑ ΚΡΥΑ
ξεράθηκε η συνήθεια και πια δεν ενοχλεί..
Βρύα
κρύα
στα χαλάσματα
γλιστρούν
απλώνουν ρίζες στα
λιγοστά δωμάτια
Μέσα μας
Αντηχήσεις ντροπής
Απ’ έξω μας
Κι αν το φεγγάρι αχνίζει από θυμό
(που βλέπει όλα τούτα)
Πετρώνει βαθιά
(μέρα με τη μέρα)
η νέα κατάσταση.