Σταθήκαμε κατάντικρυ στη θάλασσα
αγναντεύοντας τα ελπιδοφόρα περαστικά πλοία
της γραμμής
να αναχωρούν προς τον αχανή ορίζοντα
σχίζοντας περήφανα τα κύματα
αφήνοντας πυκνά σύννεφα καπνού
απ’ το στητό φουγάρο τους
με την μπουρού να σφυρίζει παρατεταμένα
με γλάρους συνταξιδιώτες
να κλέβουν μικρές μπουκιές ψωμί
απ’ τ’ ακροδάχτυλα των εύθυμων επιβατών
με λευκά μαντίλια αποχαιρετισμού γύρω μας
με τη στυφή γεύση του ούριου ανέμου
Στον ουρανίκο
ώσπου μείναμε πάλι μόνοι
σιωπηλοί φύλακες της ακύμαντης προκυμαίας.

*Από τη συλλογή “Θρ…ίαμβοι και απώλειες”, Εκδόσεις Απόπειρα, 2018.