Γ

Ύστερα ξεσπά λογισμός αναπάντεχος
απαντήσεις χωρίς ερωτήματα τριγυρνούν
σε σειρές βιβλίων παριστάνουν τα μολυβένια στρατιωτάκια.
Πόσα δεν είπαμε σ’ όσους δεν υπάρχουν πια;
Θυμάμαι ένα ψίθυρο και δάκρυα
μπροστά σε πτώμα μετά σκυθρώπιασε
κάθε συνθήκη και τότε είπα
του μέλλοντος θα συμβώ σκαιότερος
αλλά τι τα θες… σαν έσβησα το φως
ροχάλισαν τα ουράνια.
Λες κάποιοι να ’χουν το λογισμικό της ύπαρξης;
Άλλοι πίνουν καφέ με ζάχαρη κι άλλοι
ξενυχτούν με φαντάσματα
δε βγάζεις άκρη μ’ εγκεφαλικές συμπτώσεις
τα όνειρα παράτησα λοιπόν ασύμφορα είναι
καλύτερη η χημεία του ήλιου
και τα ναυαγισμένα παιδιά δες
τη θαλπωρή προσμένουν χεριών που σέβονται
την ανθρωπογεωγραφία.

*“Εργοτάξια Τύψεων”, εκδ. Θράκα, 2016.