ΠΤΕΡΥΓΑ ΑΛΦΑ ΤΑΥ

Η μνήμη περιθάλπει τον καιρό
Τον φροντίζει σαν μικραναθρεμμένο αδελφό
Τακτοποιεί τα περιθώρια του χθες και του προχθές,
του χθες πάνω στο σήμερα
Με ανοιχτή παλάμη γάλα στάζει
Προσμένει χρόνια ν’ ανανήψει
Ο μικρός κάθε μεσάνυχτα παρά
Τα φώτα τής αλλάζει
πολλά χθες μαζεμένα έχει
σβησμένα σούρουπα και άλλα
Σαν κάποτε την ακουμπά στο έλεος του χρόνου

‘Ετσι είναι – Άσωτος αυτός κι αχάριστος
Έτσι είναι μηδενός εξαιρουμένου οι καιροί
Σήμερα γράφεις για το χθες
Και πριν λασκάρει το χαμόγελο και σαραντίσεις
Σ’ έχουνε ήδη πάρει για φαντάρο.

***

ΕΣΙΕΝ ΣΤΗ ΣΕΝΤΡΑ

Απορώ με την ευαισθησία μερικών
Και τον υπέρμετρο ρομαντισμό των άλλων
Μ’ όλα αυτά τα μάι γκοντ και μάι λορντ
Με τα εξαίσια των Καναρίων νησιών τα καρτ ποστάλ
και τις σελήνες μες στα βάζα
Σε άλλα νέα λοιδορώ
Να ’χει η χάρη σου αξίωση
να μπλέκονται στα πόδια δορυφόροι.

Ξέρετε τι σημαίνει το φεγγάρι να ’ναι έκθετο στους πέντε δρόμους
Μάτι δεν κλείνει όλο το βράδυ.

***

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΕΝΘΟΥΝ ΟΙ ΚΗΠΟΙ

Πριν να τους κόψουν τη θηλή
Τσιτώνουν στο χαρτί όρθια κλαδιά τις ρώγες
Σε πέντε αράδες που άδειασαν πάνω σε καταδότες
Ξοδεύουν το υπόλοιπο του πνευμονιού τα αρμυρίκια όλα
Πλαγιάζουν κι ονειρεύονται

Ως εδώ, όσο χώμα χαράμισες φτάνει
Όσο λίπασμα πότισαν φτύσε
Να πάνε να πνιγούν οι κηπουροί
Που ούτε με το μπόλιασμα δεν μπόρεσαν
Τα δύο σώματα να κάνουν Ένα
Μαζί κι οι ξυλοκόποι
Που κύμα δεν σου κλάδεψαν ποτέ της προκοπής.

*Από τη συλλογή “Παραθαλάσσιο Οικόπεδο”, Εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Ιούνιος 2017.