Όταν φαντάζεσαι μουσικούς με πρόσωπα τρομπέτας
να φυσούν ξανά αμίμητη τζαζ
καμία τέχνη δεν κατηγορεί ούτε οι κανονιοβολισμοί πληγώνουν,

ή βγαίνοντας απ’ τα όνειρά σου των αερόπλοιων
ξανά βλέπεις τον παράλογο σακάτη
να ρίχνει το δεκανίκι του με ορμή καθώς οι προβολείς των
αυτοκινήτων

κινούνται ταχύτατα στο δρόμο με τις λακκούβες, καθώς οι τρεις σφυροκόποι
μετράνε Ένα, Δύο, Τρία πάνω απ’το παλούκι, κοπανήματα από σφύρα
και ούτε ένα σημάδι νέων κόσμων να ηρεμήσει η ψυχή’

τότε ατένισε τη λίμνη του ηλιοβασιλέματος καθώς ρέει
βράζοντας, προς τη δύση ανεξέλεγκτα
κυλώντας και κατακλύζει το καρδιοχτύπι και επαναλαμβάνει
θάλασσα πέρα από τη θάλασσα έπειτα από αβάστακτους ήλιους’
σκέψου: ποιήματα όρισαν το τοπίο: Ο Μπλέηκ, ο Ντον, ο Κητε.

*Από το βιβλίο “Ποιήματα για την τζαζ / Jazz Poems” (δίγλωσση έκδοση), Εκδόσεις Bibliotheque, 2018. Επιλογή-μετάφραση Χρήστος Αγγελακόπουλος.