Το σπιτικό μας φύτρωνε
σε βουρκωμένο κάμπο
και μοιρολόγια έπνιγε
στο χιόνι το σπαρμένο
Πολλές φορές μου φαίνονταν
μεσ’ το παχύ το χιόνι
πως έρχονταν ο κουρδιστής
με το βαρύ παλτό του
κόκκινο σαν την αστραπή
το πιάνο να κουρδίσει
Οι νότες του να σπάσουνε
της παγωνιάς τη λήθη
τις ρίζες να ξυπνήσουνε
να θυμηθούν τα φύλλα
και τους γλυκόπικρους χυμούς
μεσ’ τους κορμούς να σείσουν
Με συνεπήρε ο εσωτερικός ρυθμός!