Υπήρξα ίσως στο παρελθόν ίσως πάλι να μην υπήρξα
Να ‘μαι το δημιούργημα μιας ιστορίας φανταστικής
Αφού τίποτα δεν ορίζω δεν ξέρω
Μόνον ορίζομαι περιορίζομαι απ’ ομορφιά και θάνατο
Πέφτοντας απ’ ομορφιά σ’ άλλη ομορφιά
Από θάνατο σε θάνατο
Σηκώνοντας στα χέρια μου το κρανίο του κόσμου
Κύματα της πέτρας χρυσά κάτω απ’ το χειμωνιάτικο ήλιο
Στο στόμα του χρόνου ως την άκρη της ματιάς
Και το ξεψύχισμα μιας εποχής αργό τεφρό
Στο πρόσωπό μου
*Από τα Αδημοσίευτα ποιήματα της περιόδου 1968-1972.
σπάνα ικανότητα εικονοποίησης των ποιημάτων ή ποιητικοποίησης της εικόνας και μάλστα και πολύ δύσκολη (ο φίλος μου να σαι σί γουρος ότι θα μαγευόνταν από την επιλογή σου λόγω, γιατί άλλου, παρά του επερχό
μενου θανάτου του).