C.R.Mc Guirt, Wading
για ένα μεθύστακα
η θάλασσα
είναι μόνο
βαθειά μέχρι το γόνατο,
το ίδιο
κι ο θάνατος
για έναν ποιητή
***
P.J. Roberts, Skeletal dancers
σκελετωμένοι χορευτές
με μουχλιασμένα κουρέλια
χορεύουν βαλς
μ’ έναν παλιό
χαλασμένο δίσκο
***
Alex R. Knight III, Η φωτεινή πλευρά
Είμαι αλκοολικός.
Έχω λίγους φίλους.
Κανείς απ’ αυτούς
Δεν είναι αξιοπρεπής
Γυναίκα.
Είμαι άνεργος.
Ζω σε ερείπια.
Το αυτοκίνητό μου
Εγκαταλείπει σιγά-σιγά
Σαν γέρικο φάντασμα.
Αλλά ο Dow Jones της βιομηχανίας
Ανέβηκε σήμερα μια μονάδα.
***
Kat Jabe (εντελώς!!!), Αγελάδες
σ’ έναν τέτοιο λόφο
ροζ από αγριοφράουλες
θα μπορούσα
να γίνω χορτοφάγος
και σαν τις αγελάδες
να βόσκω στη γλύκα
***
Mahdy Y. Khaiyat, Ανάμνηση
Τα χέρια του
με πετούν στον αέρα,
πέφτω κάτω κομμάτια.
Οι μπότες του
με κλωτσούν στους γλουτούς.
Το στόμα του
φτύνει φωτιά,
κάνει το δέρμα μου κάρβουνο.
Μη σκοτίζεσαι
να τον αποκρουσεις.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Δεν μπορεί να γίνει.
Με κρατά δέσμια,
είμαι καταδικασμέη
Να τον υπηρετώ
μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω.
***
A. Darlington, Νεκροί ποιητές / Εγώ και ο Ezra Pound
ο Robert Graves είναι νεκρός
ο Philip Lurkin είναι νεκρός
ο Basil Bunting είναι νεκρός
ο Geoffrey Grigson είναι νεκρός
ο Christopher Isherwood είναι νεκρός
ο John Benjaman είναι νεκρός
ο Auden, ο Elliot, ο Pound
Όλοι τους νεκροί κι αυτοί.
Αλλά εγώ –
ΕΓΩ ΑΚΟΜΗ ΓΡΑΦΩ!!!
*Τα ποιήματα αυτά δημοσιεύτηκαν σε τεύχη του περιοδικού “Χάρτινο” που κυκλοφορούσε στη Θεσσαλονίκη γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Pingback: η φωτεινή πλευρά – απενεργο-ποίηση